Chciałbym się tak codziennie budzić
zanurzony w ogrodzie Twoich tajemniczych myśli
oddychałbym ich różanym zapachem
powietrze zawibrowałoby naszym połączeniem
świat wirowałby dokoła wesołym śmiechem
kolory pomieszałyby barwy tworząc nowe
ja malowałbym obraz ty słowem dźwięcznym mówiłabyś do mnie
szeptem pieściłabyś zmysły wyostrzone
spacer po plaży po gorącym piasku
kąpiel w lazurowym morzu poezji miedzy słowami
których nikt nie zrozumie oprócz nas
Nie
Tak
Już nie wiem
Wciąż błądzę
Nie pytam, nie mam prawa
Nie myślę, nie marzę
Jestem i mnie nie ma
Byłam tutaj kiedyś, tego też już nie wiem
To chyba był sen, piękny i nierzeczywisty
Ulotnych chwil bukiet, który wiatr rozwiewa na cztery strony nieznanego świata
Pory roku tylko malują za oknem kolejne pejzaże
Czy jeszcze wśród nich odnajdę nasze spotkania
Listów zakurzony stosik
Zdjęć kilka, wspomnienie czasów odległych
Tak
Nie
Tak – nie pozostanie
Pozostanie między nami pustej kartki biel
Może jeszcze, może kiedyś
Tak
Nie
Nie w tak się zamieni.
Zabierz mnie stąd
Zabierz
Czekam
Twoje ramiona, pragnę w nich być pozostać
Przytul mnie kochany
Nie przestawaj
Pragnę cię
Coraz bardziej
Przytul mnie,
Chcę być z Tobą
Coś nas oddal odciąga
Nie
Nie pozostawiaj moich ust bez pocałunku
Moich ramion, bez twojego ciepła
Moich dni bez twojego dzień dobry
Dotknij mojej filiżanki.