Kiedy to było ?
Może wczoraj ?
Nie wiem,
jeszcze nie wiem
pod powieką księżyca poświata.
Może sobie przypomnę,
może Tobie opowiem,
może dziś zapamiętam ?
Jest obrazów tysiące
ale tylko ten jeden
śnić chcę na jawie, jeszcze.
Może spotkam Cię znowu
Może coś do mnie powiesz
może głowę położysz obok mojej.
Świec płomienie rozpalą Twych tęczówek kolory,
Moje zmysły pobudzą Twe dłonie.
Może razem dośnimy,
może się odnajdziemy
w krótkich chwilach pomiędzy wierszami.
Już późno, a jednak
My razem jak zawsze
Spleceni ta nicią, której nic nie zerwie.
Ni siła, ni brak jej,
Ni niemoc, ni kruchość
Ten związek jest zawsze
Na zawsze i ponad
Gdzieś krążą te myśli
Co czas splatać umie
A siły wytrwania
Co niosą nas na przód
do tamtych wspomnień.
W sny się zamieniamy,
w snach nasze spotkania,
tam nasze miejsce i tam zostaniemy…
A za oknem jak w kalejdoskopie pogoda kaprysi
i bawi się z nami.
To jesień przynosi, to zimy początek.
A my wciąż czekamy.
Co jeszcze przyniesie na koniec świąt.
Już nowy rok za rogiem się skrada, dwunascie miesiący?
Od stycznia do grudnia, każdy z jego synów
Nam w darze przyniesie
Trzydzieci radości i jeden dzień smutku.
Czekam jak każdy na chwile co przyjdą,
przyniosą, zabiorą już nie wiem.
Czy zabiorą, co dały lat poprzednich znoje?
Lecz czas bezlitośnie przemyka w zegarze i na nas nie czeka, nie woła.
Czy chcemy czy nie zabierze, nie odda, nie cofnie, nie wróci już nigdy.
Więc cieszmy się z tego co teraz, z tej chwili bo ona już nie nadejdzie.